ლოზატენზი-RM 100/25 / LOZATENZ-RM 100/25

გამოყენების ინსტრუქცია

ლოსარტანის კალიუმი და ჰიდროქლოროთიაზიდის ტაბლეტები USP

შემადგენლობა

თითო შემოგარსული ტაბლეტის შემადგენლობაში შედის:

ლოსარტანის კალიუმი USP ……………….100 მგ

ჰიდროქლოროთიაზიდი USP …………….25 მგ

შემავსებლები……………………………………….q.s.

ფერი: ტიტანის დიოქსიდი BP

მოქმედების მექანიზმი

ლოსარტანი შექცევადად და კონკურენტუნარიანად აფერხებს ანგიოტენზინ II-ის შეკავშირებას AT1 რეცეპტორთან ქსოვილებში, როგორიცაა სისხლძარღვების გლუვი კუნთოვანი ქსოვილი და თირკმელზედა ჯირკვალი. როგორც ლოსარტანს ასევე, მის ძირითად აქტიურ მეტაბოლიტს 1000-ჯერ მეტი აფინობა აქვთ AT1 რეცეპტორის მიმართ, ვიდრე AT2 რეცეპტორის მიმართ. ლოსარტანის აქტიური მეტაბოლიტი 10-40-ჯერ უფრო აქტიურია სხეულის წონის მიხედვით, ვიდრე არამეტაბოლიზებული ლოსარტანი, როგორც AT1 ინჰიბიტორი, და არის არაკონკურენტული ინჰიბიტორი. ლოსარტანის მიერ ანგიოტენზინ II-ის შეკავშირების შეფერხება იწვევს სისხლძარღვთა გლუვი კუნთების მოდუნებას, არტერიული წნევის დაქვეითებას.

წინააღმდეგ შემთხვევაში, ანგიოტენზინ II დაუკავშირდება AT1 რეცეპტორს და გამოიწვევს ვაზოკონსტრიქციას, არტერიული წნევის მატებას.

ჰიდროქლორთიაზიდი სისხლის მიმოქცევიდან დისტალური ხვეული მილაკის ეპითელურ უჯრედებში გადადის ორგანული ანიონური გადამტანებით (OAT1, OAT3 და OAT4). ამ უჯრედებიდან ჰიდროქლორთიაზიდი ტრანსპორტირდება მილაკის სანათურში მულტირეზისტენტობასთან ასოცირებული პროტეინი 4-ის მეშვეობით (MRP4).

ჩვეულებრივ, ნატრიუმი რეაბსორბირდება დისტალური ხვეული მილაკის ეპითელურ უჯრედებში და ნატრიუმ-კალიუმის ატფ-აზით გადაიტუმბება ბაზოლატერალურ ინტერსტიციუმში, რაც ქმნის კონცენტრაციის გრადიენტს ეპითელურ უჯრედსა და დისტალურ ხვეულ მილაკს შორის, რაც ხელს უწყობს წყლის რეაბსორბციას. ჰიდროქლორთიაზიდი მოქმედებს დისტალური ხვეული მილაკის პროქსიმალურ ნაწილზე, ნატრიუმის ქლორიდის სიმპორტერის (ასევე ცნობილია როგორც Solute Carrier Family 12 Member 3 (SLC12A3)) მიერ რეაბსორბციის ინჰიბირებით. SLC12A3-ის ინჰიბირება ამცირებს კონცენტრაციის გრადიენტის სიდიდეს ეპითელურ უჯრედსა და დისტალურ ხვეულ მილაკს შორის, რითაც მცირდება წყლის რეაბსორბცია.

თერაპიული ჩვენებები

ლოსარტანის კალიუმი / ჰიდროქლოროთიაზიდი გამოიყენება ესენციური ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ იმ პაციენტებში, რომელთა არტერიული წნევა სათანადოდ ვერ კონტროლდება მხოლოდ ლოსარტანით ან ჰიდროქლორთიაზიდით.

დოზირება და მიღების წესი

დოზირება

ჰიპერტენზია

ლოსარტანი და ჰიდროქლოროთიაზიდი არ არის განკუთვნილი საწყისი თერაპიის სახით გამოყენებისათვის, არამედ ნაჩვენებია იმ პაციენტების სამკურნალოდ, რომელთა არტერიული წნევა სათანადოდ ვერ კონტროლდება მხოლოდ ლოსარტანის კალიუმით ან ჰიდროქლოროთიაზიდით.

რეკომენდებულია ცალკეული კომპონენტების (ლოსარტანი და ჰიდროქლოროთიაზიდი) დოზის ტიტრირება.

კლინიკური მიზანშეწონილობიდან გამომდინარე შეიძლება განიხილებოდეს მონოთერაპიიდან პირდაპირ ფიქსირებულ კომბინაციაზე გადასვლა პაციენტებში, რომელთა არტერიული წნევა სათანადოდ ვერ კონტროლდება.

სტანდარტული შემანარჩუნებელი დოზა არის ერთი ტაბლეტი ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი 50მგ/12.5მგ (ლოსარტანი 50 მგ/HCTZ 12,5 მგ) დღეში ერთხელ. პაციენტებისთვის, რომლებიც სათანადოდ არ რეაგირებენ ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი 50მგ/12.5მგ-ზე, დოზა შეიძლება გაიზარდოს და დაინიშნოს მაქსიმუმ 2 ტაბლეტი ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი 50მგ/12.5მგ დღეში ერთხელ ან ერთი ტაბლეტი ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი 100 მგ/25 მგ (ლოსარტანი 100 მგ/HCTZ 25 მგ) დღეში ერთხელ. როგორც წესი, ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი მიიღწევა თერაპიის დაწყებიდან სამიდან ოთხ კვირაში.

თირკმლების ფუნქციის დარღვევის მქონე და ჰემოდიალიზზე მყოფი პაციენტები

თირკმლის ფუნქციის საშუალო სიმძიმის დარღვევის მქონე პაციენტებში (ანუ კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ) საწყისი დოზის კორექცია საჭირო არ არის. ლოსარტანისა და ჰიდროქლოროთიაზიდის ტაბლეტები არ არის რეკომენდებული ჰემოდიალიზზე მყოფი პაციენტებისთვის. ლოსარტანი/ HCTZ ტაბლეტების გამოყენება არ შეიძლება თირკმლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში (ანუ კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ).

ცირლკულირებადი სისხლის მოცულობის შემცირება

ლოსარტანი/ HCTZ ტაბლეტების მიღებამდე უნდა გამოსწორდეს მოცულობის დარღვევა და/ან ნატრიუმის დეფიციტი.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

ლოსარტანი/ HCTZ უკუნაჩვენებია ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში.

ხანდაზმულები

ხანდაზმულებში, როგორც წესი, დოზის კორექცია არ არის საჭირო.

პედიატრიული პოპულაცია

ბავშვებსა და 18 წლამდე ასაკის მოზარდებში ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის. ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი არ უნდა დაინიშნოს ბავშვებსა და მოზარდებში.

მიღების წესი

ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი შეიძლება დაინიშნოს სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად.

ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს ჭიქა წყალთან ერთად.

ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის ტაბლეტების მიღება შესაძლებელია საკვებთან ერთად ან მისგან დამოუკიდებლად.

უკუჩვენებები

მომატებული მგრძნობელობა ლოსარტანის, სულფონამიდის წარმოებულების (როგორიცაა ჰიდროქლოროთიაზიდი) ან მითითებული შემავსებლების მიმართ
რეზისტენტული ჰიპოკალიემია ან ჰიპერკალციემია
ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევა; ქოლესტაზი და სანაღვლე გზების ობსტრუქციული დაავადებები
რეფრაქტორული ჰიპონატრიემია
სიმპტომური ჰიპერურიკემია/ პოდაგრა
ორსულობის მე-2 და მე-3 ტრიმესტრი
თირკმლების ფუნქციის მძიმე დარღვევა (მაგ. კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ)
ანურია
ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის გამოყენება ალისკირენის შემცველ პრეპარატებთან ერთად უკუნაჩვენებია პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ შაქრიანი დიაბეტი ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევა (GFR < 60 მლ/წთ/1.73 მ2).

განსაკუთრებული მითითებები და უსაფრთხოების ზომები

ლოსარტანი

ანგიონევროზული შეშუპება

აუცილებელია იმ პაციენტების მონიტორინგი, რომელთაც ანამნეზში აღენიშნებათ ანგიონევროზული შეშუპება (სახის, ტუჩების, ყელის და/ან ენის შეშუპება).

ჰიპოტენზია და ცირლკულირებადი სისხლის მოცულობის შემცირება

სიმპტომური ჰიპოტენზია, განსაკუთრებით პირველი დოზის მიღების შემდეგ, შეიძლება განვითარდეს პაციენტებში, რომელთაც აღნიშნებათ მოცულობისა და/ან ნატრიუმის დონის შემცირება ინტენსიური დიურეზული თერაპიის, საკვები მარილის შეზღუდვის, დიარეის ან ღებინების გამო. აღნიშნული უნდა გამოსწორდეს ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის ტაბლეტების მიღებამდე.

ელექტროლიტური დისბალანსი

ელექტროლიტური დისბალანსი ხშირია პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით, შაქრიანი დიაბეტით ან მის გარეშე, და ეს უნდა მოგვარდეს. ამიტომ, აუცილებელია სისხლის პლაზმაში კალიუმის კონცენტრაციისა და კრეატინინის კლირენსის მნიშვნელობების მონიტორინგი; განსაკუთრებულ ყურადღებას საჭიროებენ პაციენტები, რომელთაც აღენიშნებათ გულის უკმარისობა და კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ.

არ არის რეკომენდებული კალიუმის დამზოგველი დიურეზულების, კალიუმის დანამატებისა და კალიუმის შემცველი მარილის შემცვლელების გამოყენება ლოსარტან /ჰიდროქლორთიაზიდთან ერთად.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

ფარმაკოკინეტიკური მონაცემების საფუძველზე, რომლებიც მიუთითებენ სისხლის პლაზმაში ლოსარტანის კონცენტრაციის მნიშვნელოვან ზრდაზე ღვიძლის ციროზის მქონე პაციენტებში, ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის დარღვევა. ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში ლოსარტანის თერაპიული გამოცდილება არ არსებობს. აქედან გამომდინარე, ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევით.

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა

რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე(რაას) მაინჰიბირებელი ზემოქმედების შედეგად აღინიშნა თირკმლის ფუნქციის ცვლილებები, მათ შორის თირკმლის უკმარისობა (განსაკუთრებით პაციენტებში, რომელთა თირკმლის ფუნქცია დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე, როგორიცაა პაციენტები მძიმე გულის უკმარისობით ან არსებული თირკმლის დისფუნქციით).

როგორც რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი სხვა სამკურნალო საშუალებების შემთხვევაში, სისხლში შარდოვანას და შრატში კრეატინინის დონის მატება ასევე აღინიშნა პაციენტებში ორმხრივი თირკმლის არტერიის სტენოზით ან ცალმხრივი თირკმლის არტერიის სტენოზით; თირკმელების ფუნქციის ეს ცვლილებები შეიძლება შექცევადი იყოს მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაში. ლოსარტანი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ ორმხრივი თირკმლის არტერიის სტენოზი ან ცალმხრივი თირკმლის არტერიის სტენოზი.

თირკმლის ტრანსპლანტაცია

არ არსებობს პროდუქტის გამოყენების გამოცდილება პაციენტებში, რომელთაც ბოლო პერიოდში ჩაუტარდათ თირკმლის ტრანსპლანტაცია.

პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმი

პირველადი ალდოსტერონიზმის დიაგნოზის მქონე პაციენტები, როგორც წესი, არ რეაგირებენ ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებზე, რომლებიც მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინის სისტემის ინჰიბირებით. აქედან გამომდინარე, ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის ტაბლეტების გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

გულის იშემიური დაავადება და ცერებროვასკულური დაავადება

როგორც ყველა ანტიჰიპერტენზიული საშუალების შემთხვევაში, არტერიული წნევის ზედმეტად დაქვეითებამ გულ-სისხლძარღვთა და ცერებროვასკულური იშემიური დაავადების მქონე პაციენტებში შეიძლება გამოიწვიოს მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი.

გულის უკმარისობა

გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, თირკმლის ფუნქციის დარღვევით ან მის გარეშე, არსებობს – როგორც რენინ-ანგიოტენზინის სისტემაზე მოქმედი სხვა პრეპარატების შემთხვევაში – მძიმე არტერიული ჰიპოტენზიისა და (ხშირად მწვავე) თირკმლის ფუნქციის დარღვევის განვითარების რისკი.

აორტისა და მიტრალური სარქველების სტენოზი, ობსტრუქციული ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია

სხვა ვაზოდილატატორების მსგავსად, განსაკუთრებული სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ აორტის ან მიტრალური სტენოზი ან ობსტრუქციული ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია.

ეთნიკური განსხვავებები

ისევე როგორც ანგიოტენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორების შემთხვევაში, ლოსარტანისა და სხვა ანგიოტენზინის ანტაგონისტების ჰიპოტენზური ეფექტი ნაკლებად არის გამოხატული შავკანიანებში, არაშავკანიანებთან შედარებით, შესაძლოა, ჰიპერტენზიის მქონე შავკანიან პოპულაციაში რენინის დაბალი დონის უფრო მაღალი გავრცელების გამო.

ორსულობა

ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები (AIIRA) არ უნდა დაიწყოს ორსულობის დროს. თუ AIIRA-ების მიღება არ არის სასიცოცხლოდ აუცილებელი, მაშინ პაციენტები, რომლებიც გეგმავენ ორსულებას, უნდა გადავიდნენ ალტერნატიულ ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებზე, რომელთა უსაფრთხოების პროფილიც კარგად არის შესწავლილი ორსულებში. ორსულობის დადასტურებისთანავე AIIRA-ების გამოყენება უნდა შეწყდეს, ხოლო, აუცილებლობის შემთხვევაში, უნდა დაინიშნოს ალტერნატიული თერაპია.

რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის (რაას) ორმაგი ბლოკადა

არსებობს მტკიცებულება, რომ აგფ ინჰიბიტორების, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორების ან ალისკირენის ერთდროული გამოყენება ზრდის არტერიული ჰიპოტენზიის, ჰიპერკალიემიისა და თირკმლის ფუნქციის დაქვეითების განვითარების რისკს (მათ შორის თირკმელების ფუნქციის მწვავე დარღვევა). ამიტომ, არ არის რეკომენდებული რაას-ის ორმაგი ბლოკადა აგფ-ინჰიბიტორების, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორების ან ალისკირენის ერთობლივი გამოყენება.

თუ ორმაგი ბლოკადის თერაპია აუცილებელია, ეს უნდა გაკეთდეს მხოლოდ სპეციალისტის მეთვალყურეობის ქვეშ, რა დროსაც აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის, ელექტროლიტების და არტერიული წნევის ხშირი მონიტორინგი. აგფ- ინჰიბიტორები და ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორები არ უნდა დაინიშნოს ერთდროულად დიაბეტური ნეფროპათიის მქონე პაციენტებში.

ჰიდროქლოროთიაზიდი

ჰიპოტენზია და ელექტროლიტების/სითხის დისბალანსი

როგორც ყველა ანტიჰიპერტენზიული თერაპიის შემთხვევაში, ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება განვითარდეს სიმპტომური ჰიპოტენზია. აუცილებელია სითხის ან ელექტროლიტური დისბალანსის კლინიკური ნიშნების მონიტორინგი, როგორიცაა მოცულობის შემცირება, ჰიპონატრიემია, ჰიპოქლორემიული ალკალოზი, ჰიპომაგნიემია ან ჰიპოკალიემია, რომელიც შეიძლება განვითარდეს თანმხლები დიარეის ან ღებინების ფონზე. ასეთ პაციენტებში აუცილებელია პერიოდულად, შესაბამისი ინტერვალებით, სისხლის პლაზმაში ელექტროლიტების შემცველობის კონტროლი. პაციენტებს, რომლებსაც ცხელ ამინდში აღენიშნებათ შეშუპეპები, შეიძლება განუვითარდეთ ჰიპონატრიემია (Dilutional hyponatremia).

მეტაბოლური და ენდოკრინული ეფექტები

თიაზიდებით მკურნალობის დროს შეიძლება დაირღვეს გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობა. შესაძლოა საჭირო გახდეს ანტიდიაბეტური საშუალებების, მათ შორის ინსულინის, დოზის კორექცია. თიაზიდებით მკურნალობის დროს შეიძლება განვითარდეს შაქრიანი დიაბეტი ფარული მიმდინარეობით.

თიაზიდებმა შეიძლება გამოიწვიოს შარდით კალციუმის გამოყოფის შემცირება და შრატში კალციუმის დონის უმნიშვნელო პერიოდული მატება. გამოხატული ჰიპერკალციემია შეიძლება მიუთითებდეს ლატენტურ ჰიპერპარათირეოიდიზმზე. თიაზიდების მიღება უნდა შეწყდეს პარათირეოიდული ჯირკვლების ფუნქციის გამოკვლევის ჩატარებამდე.

ქოლესტერინის და ტრიგლიცერიდების დონის მატება შეიძლება დაკავშირებული იყოს თიაზიდური შარდმდენებით მკურნალობასთან.

ზოგიერთ პაციენტში თიაზიდებით მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერურიკემია და/ან პოდაგრა. ვინაიდან ლოსარტანი ამცირებს შარდმჟავას დონეს, ლოსარტანი ჰიდროქლოროთიაზიდთან ერთად ასუსტებს შარდმდენებით გამოწვეულ ჰიპერურიკემიას.

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა

თიაზიდები სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის ან ღვიძლის პროგრესირებადი დაავადების მქონე პაციენტებში, რადგან ამან შეიძლება გამოიწვიოს ინტრაჰეპატური ქოლესტაზი და ასევე იმის გამო, რომ სითხისა და ელექტროლიტური ბალანსის უმნიშვნელო ცვლილებამ შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლის კომა.

ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევით.

არამელანომური კანის კიბო

არამელანომური კანის კიბოს (NMSC) [ბაზალურუჯრედოვანი კარცინომა (BCC) და ბრტყელუჯრედოვანი კარცინომა (SCC)] განვითარების რისკის ზრდა ჰიდროქლორთიაზიდის (HCTZ) კუმულაციური დოზის ზრდასთან ერთად დაფიქსირდა ორ ეპიდემიოლოგიურ კვლევაში დანიის კიბოს ეროვნულ რეესტრზე დაყრდნობით. HCTZ-ის ფოტომასენსიბილიზირებელი მოქმედება შეიძლება იყოს NMSC-ის განვითარების შესაძლო მექანიზმი.

პაციენტები, რომლებიც იღებენ HCTZ-ს, უნდა იყვნენ ინფორმირებული NMSC-ის რისკის შესახებ, მათ ასევე რეგულარულად უნდა შეიმოწმონ კანის მდგომარეობა ახალი დაზიანებების არსებობაზე და დროულად აცნობონ ექიმს კანის ნებისმიერი საეჭვო დაზიანების შესახებ. პაციენტებს უნდა მიეწოდოთ ინფორმაცია შესაძლო პროფილაქტიკური ზომების შესახებ, როგორიცაა მზის სხივებისა და ულტრაიისფერი სხივების შეზღუდული ზემოქმედება, ხოლო, ზემოქმედების შემთხვევაში, კანის კიბოს რისკის მინიმუმამდე შესამცირებლად ადეკვატური დაცვის შესახებ. კანის საეჭვო დაზიანებების გამოკვლევა უნდა მოხდეს სასწრაფოდ, მათ შორის ბიოფსიის ჰისტოლოგიური კვლევებით. ასევე შეიძლება საჭირო გახდეს HCTZ-ის გამოყენების გადახედვა იმ პაციენტებში, რომლებმაც წარსულში გადაიტანეს NMSC.

სხვა

თიაზიდების მიღების ფონზე, შესაძლებელია ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციების განვითარება პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აღენიშნებათ ან არ აღენიშნებათ ალერგია ან ბრონქული ასთმა. თიაზიდებით მკურნალობის ფონზე დაფიქსირებულია სისტემური წითელი მგლურას გამწვავების შემთხვევები.

მხედველობის დარღვევები

ქოროიდული ეფუზია, მწვავე მიოპია და მეორადი დახურულკუთხოვანი გლაუკომა:

სულფანილამიდმა ან სულფანილამიდის წარმოებულებმა შეიძლება გამოიწვიონ თავისებური რეაქცია, რასაც მოჰყვება ქოროიდული ეფუზია მხედველობის არის დეფექტით, გარდამავალი მიოპია და მწვავე დახურულკუთხოვანი გლაუკომა. სიმპტომები მოიცავს მხედველობის სიმახვილის მკვეთრ დაქვეითებას ან თვალის ტკივილს და, როგორც წესი, ვითარდება პრეპარატის მიღების დაწყებიდან რამდენიმე საათში ან კვირაში. არანამკურნალევმა მწვავე დახურულკუთხოვანმა გლაუკომამ შეიძლება გამოიწვიოს მხედველობის მუდმივი დაკარგვა. პირველ რიგში, აუცილებელია პრეპარატის მიღების დაუყონებლივ შეწყვეტა. შესაძლოა საჭირო გახდეს სასწრაფო სამედიცინო ან ქირურგიული ჩარევა, თუ თვალშიდა წნევის მართვა ვერ მოხერხდა. მწვავე დახურულკუთხოვანი გლაუკომის რისკ-ფაქტორებია სულფონამიდის ან პენიცილინის მიმართ ალერგია.

სასუნთქი გზების მწვავე ტოქსიკურობა

ჰიდროქლორთიაზიდის მიღების შემდეგ დაფიქსირდა სასუნთქი გზების მწვავე ტოქსიკურობის, მათ შორის მწვავე რესპირატორული დისტრეს-სინდრომის (ARDS) ძალიან იშვიათი, მძიმე შემთხვევები. ფილტვის შეშუპება ჩვეულებრივ ვითარდება ჰიდროქლორთიაზიდის მიღებიდან რამდენიმე წუთში ან საათში. საწყისი სიმპტომებია ქოშინი, ცხელება, ფილტვების არსებული მდგომარეობის გაუარესება და ჰიპოტენზია. ARDS-ის დიაგნოზზე ეჭვის არსებობის შემთხვევაში, ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდი უნდა მოიხსნას და დაინიშნოს შესაბამისი მკურნალობა. ჰიდროქლორთიაზიდი არ უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, რომლებსაც წარსულში ჰქონდათ ARDS ჰიდროქლორთიაზიდის მიღების შემდეგ.

განსაკუთრებული გაფრთილება შემავსებლებთან დაკავშირებით

აღნიშნული პრეპარატი შეიცავს ლაქტოზას. ეს პრეპარატი არ უნდა დაენიშნოს პაციენტებს, რომელთაც აღენიშნებათ გალაქტოზის აუტანლობის იშვიათი მემკვიდრეობითი ფორმა, ლაპ- ლაქტაზას დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზის მალაბსორბცია.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან

ლოსარტანი

ფლუკონაზოლისა და რიფამპიცინის ერთდროული გამოყენებისას აღინიშნა აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაციის შემცირება. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური შედეგები არ შეფასებულა.

ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორების მსგავსად, კალიუმის დამზოგველი დიურეზულების (მაგ., სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი), კალიუმის დანამატების ან კალიუმის შემცველი მარილის შემცვლელების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს შრატში კალიუმის დონის მატება. არ არის რეკომენდებული ამ სამკურნალო საშუალებების ერთდროულად გამოყენება.

ისევე, როგორც იმ სამკურნალო საშუალებებით მკურნალობის დროს, რომლებიც გავლენას ახდენენ ნატრიუმის გამოყოფაზე, ლითიუმის გამოყოფა შეიძლება შემცირდეს. შესაბამისად, ლითიუმის მარილების ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებთან ერთად გამოყენებისას, აუცილებელია შრატში ლითიუმის დონის კონტროლი.

ანგიოტენზინ II ანტაგონისტების არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან (მაგ. სელექციური COX-2 ინჰიბიტორები, აცეტილსალიცილის მჟავა ანთების საწინააღმდეგო დოზებით) და არასელექციური არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებთან გამოყენებისას შეიძლება აღინიშნოს ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების შესუსტება. ანგიოტენზინ II-ის ანტაგონისტების ან დიურეზულების და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმელების ფუნქციის გაუარესების, მათ შორის თირკმელების შესაძლო მწვავე უკმარისობის რისკის გაზრდა, აგრეთვე შრატში კალიუმის დონის მატება, განსაკუთრებით თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში. კომბინირებული მკურნალობა უნდა დაინიშნოს სიფრთხილით, განსაკუთრებით ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში. კომბინირებული თერაპიის დაწყების შემდეგ და პერიოდულად მკურნალობის დროს უნდა მოხდეს პაციენტების ადეკვატური ჰიდრატაციის უზრუნველყოფა და თირკმელების ფუნქციის მონიტორინგი.

თირკმელების ფუნქციის დარღვევების მქონე ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც იღებენ არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებს, მათ შორის ციკლოოქსიგენაზა-2-ის სელექციური ინჰიბიტორებს, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს თირკმელების ფუნქციის შემდგომი გაუარესება. როგორც წესი, ეს ეფექტები შექცევადია.

კლინიკური კვლევების მონაცემები აჩვენებს, რომ აგფ-ინჰიბიტორების, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ბლოკატორების ან ალისკირენის კომბინირებული გამოყენების გზით რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის (რაას) ორმაგი ბლოკადა ასოცირდება ისეთი გვერდითი მოვლენების განვითარების მომატებულ სიხშირესთან, როგორიცაა ჰიპოტენზია, ჰიპერკალიემია და თირკმლების ფუნქციის დაქვეითება (მათ შორის თირკმლის მწვავე უკმარისობა) ისეთი ერთი სამკურნალო საშუალების გამოყენებასთან შედარებით, რომელიც გავლენას ახდენს რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე.

ჰიპოტენზიის გამომწვევი ხვა სამკურნალო საშუალებები, როგორიცაა ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები, ანტიფსიქოზური საშუალებები, ბაკლოფენი, ამიფოსტინი: ამ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებამ, რომლებიც არტერიულ წნევას ამცირებენ ძირითადი ან გვერდითი მოქმედების ფარგლებში, შეიძლება გაზარდოს არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი.

ჰიდროქლოროთიაზიდი

ერთდროულად მიღების შემთხვევაში, თიაზიდურ შარდმდენებთან ურთიერთქმედებაში შეიძლება შევიდეს შემდეგი სამკურნალო საშუალებები:

ალკოჰოლი, ბარბიტურატები, ნარკოტიკული საშუალებები ან ანტიდეპრესანტები:

შეიძლება გაიზარდოს ორთოსტატიკური ჰიპოტენზიის განვითარების რისკი.

ანტიდიაბეტური საშუალებები (პერორალურად მისაღები საშუალებები და ინსულინი):

თიაზიდით მკურნალობამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობაზე. შესაძლოა საჭირო გახდეს ანტიდიაბეტური საშუალების დოზის კორექტირება. მეტფორმინი სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს ჰიდროქლოროთიაზიდის გამოყენებასთან დაკავშირებული თირკმლის ფუნქციის შესაძლო დარღვევით გამოწვეული ლაქტაციდოზის განვითარების რისკის გამო.

სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები:

ადიტიური ეფექტი.

ქოლესტირამინი და ქოლესტიპოლი:

ანიონგაცვლითი ფისების არსებობისას ირღვევა ჰიდროქლოროთიაზიდის შეწოვა. ქოლესტირამინის ან ქოლესტიპოლის ერთჯერადი დოზის მიღება იწვევს ჰიდროქლოროთიაზიდის შეკავშირებას და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან მისი შეწოვის შემცირებას, შესაბამისად, 85 და 43 პროცენტამდე.

კორტიკოსტეროიდები, აკტჰ:

შესაძლებელია ელექტროლიტების დეფიციტის გაუარესება, განსაკუთრებით ჰიპოკალიემია.

პრესორული ამინები (მაგ. ადრენალინი):

შესაძლებელია შემცირდეს რეაქცია პრესორულ ამინებზე, მაგრამ არა იმდენად, რომ გამოირიცხოს მათი გამოყენება.

არადეპოლარიზებადი მიორელაქსანტები (მაგ., ტუბოკურარინი):

შესაძლოა გაიზარდოს მგრძნობელობა მიორელაქსანტის მიმართ.

ლითიუმი:

დიურეზული საშუალებები ამცირებენ ლითიუმის თირკმლისმიერ კლირენსს და ზრდიან ლითიუმის ტოქსიკურობის რისკს; არ არის რეკომენდებული ერთდროული გამოყენება.

სამკურნალო საშუალებები, რომლებიც გამოიყენება პოდაგრის სამკურნალოდ (პრობენეციდი, სულფინპირაზონი და ალოპურინოლი):

შეიძლება საჭირო გახდეს ურიკოზურიული მედიკამენტების დოზის კორექცია, რადგან ჰიდროქლოროთიაზიდმა შეიძლება გაზარდოს შრატში შარდმჟავას დონე. შესაძლოა საჭირო გახდეს პრობენეციდის ან სულფინპირაზონის დოზის გაზრდა. თიაზიდებთან ერთად გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს ალოპურინოლის მიმართ ჰიპერმგრძნობელობითი რეაქციების განვითარების სიხშირე.

ანტიქოლინერგული საშუალებები (მაგ., ატროპინი, ბიპერიდენი):

თიაზიდური ტიპის დიურეზულების ბიოშეღწევადობის გაზრდა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოტორიკის და კუჭის დაცლის სიჩქარის შემცირების ხარჯზე.

ციტოტოქსიური აგენტები (მაგ., ციკლოფოსფამიდი, მეტოტრექსატი):

თიაზიდებმა შეიძლება შეამცირონ ციტოტოქსიკური საშუალებების თირკმლისმიერი ექსკრეცია და გაზარდონ მათი მიელოსუპრესიული ეფექტი.

სალიცილატები

სალიცილატების დიდი დოზებით გამოყენების შემთხვევაში ჰიდროქლოროთიაზიდმა შეიძლება გაზარდოს სალიცილატების ტოქსიკური მოქმედება ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე.

მეთილდოპა:

არსებობს ინფორმაცია ჰემოლიზური ანემიის განვითარების ცალკეული შემთხვევების შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებდნენ ჰიდროქლოროთიაზიდს და მეთილდოპას.

ციკლოსპორინი:

ციკლოსპორინთან ერთად გამოყენების შემთხვევაში შეიძლება გაზარდოს ჰიპერურიკემიისა და პოდაგრის მსგავსი გართულებების რისკი.

საგულე გლიკოზიდები:

თიაზიდებით გამოწვეულმა ჰიპოკალიემიამ ან ჰიპომაგნიემიამ შეიძლება ხელი შეუწყოს საგულე გლიკოზიდებით გამოწვეული არითმიების განვითარებას.

სამკურნალო საშუალებები, რომელთა ეფექტზე გავლენას ახდენს სისხლის პლაზმაში კალიუმის შემცველობის ცვლილებები:

რეკომენდებულია პერიოდულად შრატში კალიუმის შემცველობისა და ეკგ-ს მონიტორინგი ლოსარტანი/ჰიდროქლორითიაზიდის გამოყენებისას ისეთ პრეპარატებთან ერთად, რომლებზეც გავლენას ახდენს შრატში კალიუმის შემცველობის ცვლილებები (მაგალითად, საგულე გლიკოზიდები და ანტიარითმიული საშუალებები) და შემდეგ სამკურნალო საშუალებებთან (მათ შორის ზოგიერთი ანტიარითმული საშუალებები) ერთად, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს პოლიმორფული პარკუჭოვანი ტაქიკარდია (Torsade de Pointes), ჰიპოკალემია, რომელიც არის პოლიმორფული პარკუჭოვანი ტაქიკარდიის (Torsade de Pointes) განვითარების განმაპირობებელი ფაქტორი:

Ia კლასის ანტიარითმიული საშუალებები (მაგალითად, ქინიდინი, ჰიდროქინიდინი, დიზოპირამიდი).
III კლასის ანტიარითმიული საშუალებები (მაგალითად, ამიოდარონი, სოტალოლი, დოფეტილიდი, იბუტილიდი).
ზოგიერთი ნეიროლეპტიკი (მაგალითად, თიორიდაზინი, ქლორპრომაზინი, ლევომეპრომაზინი, ტრიფლუოპერაზინი, ციამემაზინი, სულპირიდი, სულტოპრიდი, ამსულპრიდი, ტიაპრიდი, პიმოზიდი, ჰალოპერიდოლი, დროპერიდოლი).
სხვა საშუალებები (მაგალითად, ბეპრიდილი, ციზაპრიდი, დიფემანილი, ი/ვ ერითრომიცინი, ჰალოფანტრინი, მიზოლასტინი, პენტამიდინი, ტერფენადინი, ი/ვ ვინკამინი).

კალციუმის მარილები:

თიაზიდურ დიურეტიკებს შეუძლიათ სისხლის პლაზმაში კალციუმის კონცენტრაციის გაზრდა თირკმელებით კალციუმის გამოყოფის შემცირების ხარჯზე. კალციუმის დანამატების დანიშვნის დროს აუცილებელია შრატში კალციუმის დონის კონტროლი და, შესაბამისად, კალციუმის დანამატების დოზის კორექტირება.

გავლენა ლაბორატორიული კვლევების შედეგებზე:

კალციუმის მეტაბოლიზმზე ზემოქმედების გამო, თიაზიდებმა შეიძლება გავლენა მოახდინონ პარათიროიდული ჯირკვლების ფუნქციის კვლევის ანალიზების შედეგებზე.

კარბამაზეპინი:

არსებობს სიმპტომური ჰიპონატრიემიის განვითარების რისკი. აუცილებელია კლინიკური და ბიოლოგიური მონიტორინგის ჩატარება.

იოდის შემცველი კონტრასტული აგენტები:

შარდმდენების გამოყენებით გამოწვეული დეჰიდრატაციის შემთხვევაში, იზრდება თირკმლის მწვავე უკმარისობის განვითარების რისკი, განსაკუთრებით იოდის პრეპარატების დიდი დოზებით მიღებისას. მათ გამოყენებამდე აუცილებელია პაციენტების რეჰიდრატაცია.

ამფოტერიცინი B (პარენტერალურად), კორტიკოსტეროიდები, აკტჰ, ნაწლავის პერისტალტიკის მასტიმულირებელი საშუალებები ან გლიცირიზინი (შეიცავს ძირტკბილა):

ჰიდროქლოროთიაზიდმა შეიძლება გამოიწვიოს ელექტროლიტების დეფიციტის განსაკუთრებით ჰიპოკალიემიის განვითარება.

გვერდითი მოვლენები

შეიძლება განვითარდეს თავბრუსხვევა ან გულის წასვლა. აღნიშნული სიმპტომების გახანგრძლივების ან გაუარესების შემთხვევაში დაუყონებლივ მიმართეთ ექიმს ან ფარმაცევტს.

თავბრუსხვევის ან გულის წასვლის განვითარების რისკის შესამცირებლად, ნელა წამოდექით მჯდომარე ან მწოლიარე პოზიციიდან.

გახსოვდეთ, რომ აღნიშნული მედიკამენტი დაგინიშნათ ექიმმა, რადგან თქვენთვის მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკს. ხშირ შემთხვევაში სერიოზული გვერდითი მოვლენები არ განვითარებულა.

აღნიშნულმა პროდუქტმა შეიძლება გამოიწვიოს დეჰიდრატაცია და ელექტროლიტური დისბალანსი. დეჰიდრატაციის ან ელექტროლიტური დისბალანსის სიმპტომების (მათ შორის: წყურვილის ძლიერი შეგრძნება, პირის ძლიერი სიმშრალე, კუნთების სპაზმები/სისუსტე, სწრაფი/ნელი/არარეგულარული გულისცემა, დაბნეულობა) განვითარების შემთხვევაში დაუყონებლივ აცნობეთ ექიმს.

დაუყონებლივ მიმართეთ ექიმს რომელიმე შემდეგი სერიოზული გვერდითი მოვლენის განვითარების შემთხვევაში: გულის წასვლა, მხედველობის დაქვეითება, თვალის ტკივილი, სისხლში კალიუმის მაღალი დონის სიმპტომები (მაგალითად, კუნთების სისუსტე, ნელი/არარეგულარული გულისცემა), თირკმლის პრობლემების ნიშნები (მაგალითად, შარდის რაოდენობის ცვლილება).

მოცემულ მედიკამენტთან დაკავშირებით ძალიან სერიოზული ალერგიული რეაქციების განვითარება იშვიათია. თუმცა, დაუყონებლივ მიმართეთ ექიმს სერიოზული ალერგიული რეაქციის სიმპტომების, როგორიცაა: გამონაყარი, ქავილი/შეშუპება (განსაკუთრებით სახის/ენის/ყელის), ძლიერი თავბრუსხვევა, სუნთქვის გაძნელება, გამოვლენის შემთხვევაში.

ეს არ არის შესაძლო გვერდითი ეფექტების სრული ჩამონათვალი. სხვა გვერდითი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში, მიმართეთ მკურნალ ექიმს ან ფარმაცევტს.

ორსულობა, ლაქტაცია და ფერტილობა

ორსულობა

ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები (AIIRA):

AIIRA-ების გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულობის პირველ ტრიმესტრში. AIIRA-ების მიღება უკუნაჩვენებია ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრებში.

ეპიდემიოლოგიური მონაცემები ერთმნიშვნელოვნად არ მიუთითებენ ტერატოგენული მოქმედების რისკზე ორსულობის პირველ ტრიმესტრში აგფ ინფიბიტორებით მკურნალობისას; თუმცა არ არის გამორიცხული ასეთი რისკის უმნიშვნელო გაზრდა. მიუხედავად იმისა რომ, არ მოიპოვება კონტროლირებადი ეპიდემიოლოგიური მონაცემები ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების (AIIRA) მიღების რისკთან დაკავშირებით, არ არის გამორიცხული, რომ ამ კლასის პრეპარატისთვის არსებობდეს მსგავსი რისკები. თუ AIIRA-ების მიღება არ არის სასიცოცხლოდ აუცილებელი, მაშინ პაციენტები, რომლებიც გეგმავენ ორსულებას, უნდა გადავიდნენ ალტერნატიულ ანტიჰიპერტენზიულ პრეპარატზე, რომლის უსაფრთხოების პროფილიც კარგად არის შესწავლილი ორსულებში. ორსულობის დადასტურებისთანავე, დაუყოვნებლივ, უნდა შეწყდეს AIIRA-ების გამოყენება, ხოლო აუცილებლობის შემთხვევაში, უნდა დაინიშნოს ალტერნატიული თერაპია.

ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში AIIRA-ებით თერაპია იწვევს ფეტოტოქსიკურობას ადამიანებში (თირკმლის ფუნქციის გაუარესება, ოლიგოჰიდრამნიოზი, თავის ქალის ოსიფიკაციის შეფერხება) და ახდენს ტოქსიკურ ზემოქმედებას ახალშობილებზე (თირკმლის უკმარისობა, ჰიპოტენზია, ჰიპერკალემია).

თუ AIIRA-ების მიღება ხდებოდა ორსულობის მეორე ტრიმესტრიდან, რეკომენდებულია ნაყოფის თავის ქალის და თირკმლის ფუნქციის ურტრაბგერითი შეფასება.

ახალშობილები, რომელთა დედები ღებულობდნენ AIIRA-ებს, უნდა იყვნენ დაკვირვების ქვეშ ჰიპოტენზიის განვითარების რისკის გამო.

ჰიდროქლოროთიაზიდი:

ჰიდროქლოროთიაზიდის გამოყენების გამოცდილება ორსულ ქალებში, განსაკუთრებით პირველ ტრიმესტრში, შეზღუდულია. ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები არასაკმარისია.

ჰიდროქლოროთიაზიდი აღწევს პლაცენტაში. ჰიდროქლოროთიაზიდის მოქმედების მექანიზმის ფარმაკოლოგიური თავისებურებების გათვალისწინებით, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ მისმა მიღებამ ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში შეიძლება გააუარესოს ფეტოპლაცენტური სისხლის მიმოქცევა და გამოიწვიოს ისეთი ეფექტები, როგორიცაა: სიყვითლე, ელექტეროლიტური ბალანსის დარღვევა და თრომბოციტოპენია ნაყოფსა და ახალშობილში.

ჰიდროქლორითიაზიდის დანიშვნა არ შეიძლება გესტაციური შეშუპების, გესტაციური ჰიპერტენზიის ან პრეეკლამპსიის სამკურნალოდ, ვინაიდან შეიძლება გამოიწვიოს სისხლის პლაზმის მოცულობის შემცირებისა და პლაცენტის ჰიპოპერფუზიის რისკი, დაავადების მიმდინარეობაზე სასარგებლო ეფექტის გარეშე.

ჰიდროქლოროთიაზიდის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულებში ესენციური ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ, იშვიათი გამონაკლისების გარდა, როდესაც შეუძლებელია ალტერნატიული თერაპიის დაწყება.

ლაქტაცია

ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები (AIIRA):

ლოსარტანი:

ვინაიდან არ მოიპოვება ინფორმაცია ლაქტაციის პერიოდში ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის გამოყენების შესახებ, ამიტომ ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის მიღება არ არის რეკომენდებული ამ პერიოდში და რეკომედებულია ალტერნატიული მკურნალობის დაწყება, რომელსაც აქვს უკეთ დადგენილი უსაფრთხოების პროფილი, განსაკუთრებით ახალშობილებთან და დღენაკლულ ბავშვებთან მიმართებაში.

ჰიდროქლორთიაზიდი:

ჰიდროქლოროთიაზიდი მცირე ოდენობით გამოიყოფა დედის რძეში. თიაზიდურმა საშუალებებმა დიდი დოზებით შეიძლება გამოიწვიოს დიურეზის გაზრდა და რძის წარმოქმნის დათრგუნვა. ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ლაქტაციის პერიოდში. ლაქტაციის პერიოდში ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის მიღების აუცილებლობის შემთხვევაში, უნდა დაინიშნოს ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა.

ფერტილობა

ადამიანებში გამოყენების შესახებ მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი.

დოზის გადაჭარბება

არ არსებობს კონკრეტული ინფორმაცია ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდის დოზის გადაჭარბების მკურნალობის შესახებ. ზედოზირების სიმპტომების გამოვლენისას საჭიროა სიმპტომური მკურნალობა. ლოსარტანის კალიუმი/ჰიდროქლოროთიაზიდით მკურნალობა უნდა შეწყდეს და პაციენტზე უნდა განხორციელდეს დაკვირვება. მისაღები ზომები მოიცავს ღებინების გამოწვევას, აგრეთვე დეჰიდრატაციის, ელექტროლიტური დისბალანსის, ღვიძლის კომისა და ჰიპოტენზიის მკურნალობას დადგენილი პროცედურებით.

ლოსარტანი

შეზღუდულია მონაცემები ადამიანებში დოზის გადაჭარბების შესახებ. დოზის გადაჭარბების ყველაზე სავარაუდო გამოვლინება იქნება არტერიული ჰიპოტენზია და ტაქიკარდია; ბრადიკარდია შეიძლება განვითარდეს პარასიმპათიკური (ვაგალური) სტიმულაციით. სიმპტომატური ჰიპოტენზიის შემთხვევაში უნდა ჩატარდეს დამხმარე მკურნალობა.

არც ლოსარტანი და არც აქტიური მეტაბოლიტი არ გამოიდევნება ჰემოდიალიზით.

ჰიდროქლოროთიაზიდი

ყველაზე ხშირად გამოვლენილი ნიშნები და სიმპტომები გამოწვეულია ელექტროლიტების დაკარგვით (ჰიპოკალემია, ჰიპოქლორემია, ჰიპონატრიემია) და ჭარბი დიურეზის შედეგად გამოწვეული დეჰიდრატაციით. თუ ასევე მიღებულია საგულე გლიკოზიდები, ჰიპოკალემიამ შეიძლება გაამწვაოს გულის არითმია.

ჰემოდიალიზით ჰიდროქლორთიაზიდის გამოდევნის ხარისხი დადგენილი არ არის.

ვარგისიანობის ვადა

36 თვე

შენახვის პირობები

ინახება არაუმეტეს 25°C ტემპერატურაზე.

შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

შეფუთვა

1×10, 3×10, 5×10, და 10×10 ტაბლეტი დაფასოებულია Alu/Alu ბლისტერზე, რომელიც ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში.

გაცემის რეჟიმი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი – II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით

მწარმოებელი

შპს Remus Pharmaceuticals

ინდოეთი, გუჯარათის შტატი, ვადოდარას რაიონი, ქ. მანჯუსარი, სავალი, მანჯუსარი, Savali Bio-Tech Park, Plot #P-2.